Guadi Galego anunciou a retirada da súa discografía de Spotify, deixando no seu perfil unicamente aquelas colaboracións que, por cuestións contractuais, non pode xestionar directamente. A medida chega nun momento no que a plataforma afronta un cuestionamento crecente por parte de creadoras e creadores de todo o mundo, non só polo modelo de remuneración senón polas implicacións éticas e políticas da propia empresa.

Nun comunicado breve, a artista galega sinala que quen desexe escoitar a súa música pode facelo en “plataformas máis éticas como Qobuz ou SoundCloud”. A escolla desas palabras non é menor: conecta cunha corrente global que pon baixo lupa o papel de Spotify como axente económico, tecnolóxico e simbólico.

Un debate que vai máis alá dos algoritmos

Nos últimos meses, a plataforma foi obxecto de fortes críticas despois de facerse público que Daniel Ek, fundador e CEO de Spotify, investiu centos de millóns de euros na empresa Helsing, dedicada á intelixencia artificial aplicada á defensa militar. Artistas de referencia internacional como Massive Attack retiraron o seu catálogo acusando a compañía de permitir que os ingresos xerados pola música rematen, indirectamente, vinculados a tecnoloxías bélicas.

En paralelo, máis de 400 artistas de distintos países adheríronse á campaña No Music for Genocide, bloqueando o acceso á súa música en Israel en protesta polas políticas do Estado israelí en Gaza e Cisxordania. Entre os nomes implicados figuran King Krule, Arca, MIKE, Yaeji e outras figuras de peso. A percepción de que Spotify non está tomando posicións claras ante este contexto intensificou o malestar.

A mobilización vasca: un precedente contundente

Nun escenario de crecente politización do consumo cultural, o País Vasco vén de protagonizar un dos xestos máis significativos: máis de 160 grupos e artistas vascos, liderados por Fermín Muguruza, decidiron retirar ou comezar a retirar o seu catálogo de Spotify. Entre os nomes implicados figuran La Furia, Joseba Irazoki, Jon Maia ou representantes da memoria musical de Negu Gorriak e Kortatu.

O manifesto colectivo apunta directamente ás razóns éticas da decisión: denuncian a vinculación indirecta de Spotify coa industria militar a través dos investimentos do seu CEO, e sinalan o papel das plataformas globais na normalización cultural de contextos políticos altamente controvertidos. Este boicot organizado demostra que as escenas locais tamén poden artellar respostas colectivas con impacto simbólico.

Unha reflexión necesaria para a música galega

Para a escena galega, historicamente sustentada na autoxestión, na diversidade lingüística e na artesanía musical, este debate é especialmente relevante. O modelo de streaming global non sempre presta atención á especificidade cultural, nin garante un espazo xusto para as músicas feitas desde linguas e territorios minoritarios.

A decisión de Guadi Galego non só sinala unha incoherencia estrutural, senón que invita a repensar colectivamente que lugar queremos ocupar nun sistema que prioriza o volume sobre o valor, e a métrica sobre o significado.

O peso dun xesto que xa non é illado

A súa retirada súmase a un movemento que hoxe atravesa Galicia, Euskadi e múltiples escenas independentes do mundo. Cada vez máis artistas están a preguntarse non só onde queren estar, senón tamén onde non queren estar. E esa pregunta é política, cultural e profundamente humana.

A música non é un ruído de fondo: é un posicionamento. E ás veces basta con retirar un catálogo para lembrárnolo.