Carolina Durante levará o “Fin de la Aventura” ao Coliseum: unha despedida a gran escala para unha xeración que medrou con eles

Carolina Durante volve a Galicia cunha desas datas que non se entenden só como un concerto, senón como o final dun capítulo enteiro. O 12 de decembro de 2026, o Coliseum da Coruña acollerá unha das últimas paradas da súa xira Fin de la Aventura, un ciclo que pecha todo o universo creado arredor do seu terceiro disco, Elige tu propia aventura, e que confirma o salto definitivo da banda madrileña cara aos grandes recintos.

O anuncio chega cun cartel moi “Carolina Durante”: obxectos do imaxinario colectivo (mechero, pelotas gastadas, burgers imposibles, un café derramado con mala leite e, por suposto, unha muleta) e esa estética de collage cutre-pop tan propia dun grupo que sempre falou sen filtros, desde a crueza e o humor xeracional. Pero esta vez hai algo distinto: o marco é máis grande. É o seu paso —inevitable, tamén discutido— cara a esa liga maior que a industria premia e que, ás veces, tamén devora.

Nos últimos anos, Carolina Durante deixou de ser aquela banda que explotou cun “Cayetano” improvisado e incendiario para converterse nun dos proxectos máis recoñecibles da escena estatal. Un fenómeno curioso: seguen mantendo esa enerxía de garaxe, ese descaro que nunca tratou de parecer elegante, pero agora xogando en arenas, Palau Sant Jordi, Bizkaia Arena e, por suposto, no Coliseum coruñés. A cidade incorpórase así a unha xira que redefine o seu propio lugar no indie español: da barra dun bar ás luces industriais dun recinto cheo ata arriba.

A cita en Coruña ten un significado especial, porque un concerto así nun espazo como o Coliseum pon sobre a mesa unha pregunta de fondo: ¿pode unha banda manter a súa personalidade cando dá o salto ao macro? A industria insiste en que si; o público decide cada noite.

No artístico, a xira supón a celebración dun dos discos máis completos do grupo, cheo de letras que mesturan torpeza emocional, ironía e un sentido moi xeracional da esgotamento vital. Unha linguaxe propia que conectou tanto con quen medrou no indie pre-pandemia como co público máis novo que os descubriu en festivais masificados e playlists interminables.

O seu directo promete unha mestura entre esa furia de local pequeno e unha posta en escena máis ambiciosa, pensada para espazos que non perdoan. Pero Carolina Durante sempre soubo sobrevivir en contextos incómodos: aí é onde medran, onde funcionan mellor, onde tiran do humor e da honestidade como arma.

O 12 de decembro, o Coliseum será un deses lugares onde unha banda se mide a si mesma. Non só cun público entregado, senón coa responsabilidade de pechar unha etapa que marcou a moita xente. Un final de aventura que tamén abre outra, nun momento no que o malchamado “indie” leva tempo movéndose entre contradicións, corporacións e escenarios cada vez máis grandes.

E, con todo, algo permanece: esa sensación de que Carolina Durante seguen falando de nós, das nosas torpezas, dos nosos medos e do absurdo que é crecer sen que ninguén che explique realmente como funciona isto.

O resto… escribirase no Coliseum.